ZORUNLULUK MU, SORUMLULUK MU

İlkokul 3. sınıfta okuyan bir kızım var. Hayatı genelde ev ve okul arasında geçiyor. Çocukluğumu, onun yaşında olduğum dönemleri hatırlamadan ve dolayısı ile kıyaslamadan edemiyorum kendimi. Üçüncü sınıfta okuduğumdan beri aradan neredeyse 24 yıl geçmiş. Şimdi silik fotoğraftan seçmeye çalıştığım belirgin olmayan insan yüzleri gibi o günler.
Ders çalışmak ve ödev yapmak bir öğrencinin temel sorumluluğu. Ben kızıma öğüt verirken en başta öğretmenini de iyi dinlemelisin diyorum. Eğer orada aksama olursa biliyorum ki ne öğrenebilir ne de ödevlerini yapabilir dolayısı ile başarısız bir öğrenci olur. 9 yaşında bir çocuk için bir konu üstünde uzun süre yoğunlaşmak zor. Ben bile bu yaşımda 1 saatten fazla konsantre olamıyorum. Öğretmeni bir ödev verdiğinde en az 2 saatlik oluyor ve bu kadar uzun süre yoğunlaşamayacağı için de sıkılıyor ve ödevi yapamıyor. Bu noktada ben devreye giriyorum. Ödev yapılmayınca ödevi yapanlardan geri kalacağı için doğal bir başarısızlık kaçınılmaz. Ödev verilmeli mi, verilecekse bu kadar mı verilir gibi konuları bilemem, eğitimbilimci değilim. Benim bildiğim ortada ödev yapmak gibi bir sorun var ve çözülmeli.
Sıkılmak normal öncelikle bunu söylemek gerek. Fakat sıkılıyorum diye yapmam gereken işi yapmamam yanlış. Kızıma verdiğim ilk öğüt bu. Sıkıldığın anda yapmak durumunda olduğun işi bırakırsan başarısız olursun. Kimse yaptığı her işten son derece keyif alarak yapmıyor bu gerçekci bir durum değil. Bu noktada yaşadığım hayattan aldığım derslerden birisini ona da iletmeye çalışıyorum. Bir öğrencinin sorumlulukları nelerdir? Öğrenmek ve okulda başarılı olmak. Bu kadar basit. Eğer bunu bir zorunluluk olarak algılarsan o işi devam ettirmen mümkün değil. Bu senin sorumluluğun.
Kısaca ödev yapma ile ilgili böyle bir konuşma ne derece faydalı olur dokuz yaşında bir çocuk için bilemem. Maalesef sadece benim kızım için değil herkes için geçerli bir kural var. "Önemli olan karşındakinin ne anladığıdır senin ne anlattığın değil." Ne kadar algıladığını bilemiyorum ama doğru bildiğim şeyi sık sık tekrarlarsam aklında bir yer tutar diye umut ediyorum. Bu durumda da yine sorunlar var. Ya benim bildiğim doğru değilse, ya da bildiğim şey doğru ama yanlış zamanda söylüyorsam, ya da doğru zamanda doğru şeyi söylüyor fakat yanlış kelimelerle ifade ediyorssam. Bu ya'lar hiç bitmiyorum. Kızımın şansı varsa doğru şeyleri yapıyorumdur. Yoksa o da benim gibi sakat bir çocukluk ve sonra da sakat bir hayat yaşamaya mahkum demektir.
Bol şans kızım... ben ve annenden dolayı...