PROLAKTINOMA

İnsan hastalanınca sağlığının değerini daha iyi anlıyor derler, doğruymuş. Sağ gözüm görmemeye başladığında göz hekimlerine gitmiştim doğal olarak. Hiç aklıma gelmemişti sorunun kafamın içinde olacağı. Bu zaten benim değil göz hekimlerinin aklına gelmeliydi maalesef onların da gelmedi.
Dört farklı göz hekiminden sonra ancak beşincisi MR istemeyi akıl edebildi. Korkarak ve ne olduğunu anlamayarak beyin MR'ı çektirmek üzere MR merkezine gittiğimde içimde tarif etmekte zorlandığım duygular oluşmuştu.
MR neticesi çıktığında ve kafamda yumurta büyüklüğünde bir tümör tespit edildiğinde başımdan kaynar sular döküldü, ayaklarımdan güç kesildi, düşecek gibi oldum. Gözlerim doldu ve daha çok gencim ben diye düşündüm ilk anda, gözlerimde yaşlar birikti, kalbim sıkıştı. Neden ben dedim sonra, böyle şeyler televizyonda olur hep başkalarının başına gelir. Gerçek hayatta böyle şeyler olmaz, olamaz.
Abime telefon açarak durumu bildirdiğimde o hekim gözüyle olaya bakarak "başına gelebilecek en iyi tümör gelmiş durumda korkacak birşey yok. Kendini üzme" diyordu ama ben onu duyduğumdan pek emin değildim. Başımın içinde bir tümör varken iyi mi, kötü mü diye sorgulayamıyordum. Vücudumda olmaması gereken bir ur vardı ve orada olmasını istemiyordum.